بنده‌ای که خداوند دوستش دارد.

3295. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: خدايا! خوش دارم بدانم كدام بنده‌ات را دوست دارى تا من نيز دوستش بدارم‌؟ خداوند فرمود: هرگاه ديدى بنده‌ام بسيار به ياد من است، [بدان كه] من اين توفيق را بدو داده‌ام و دوستش دارم. و هرگاه ديدى بنده‌ام به ياد من نيست، من او را از اين كار محروم كرده‌ام و دشمنش داشته‌ام.

٣٣٨٨. الأمالى للطوسى: مردى نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و عرض كرد: اى پيامبر خدا! مردى، به كسى كه نماز بگزارد علاقه دارد و او خود جز نماز واجب، نماز ديگرى نمى‌گزارد و به كسى كه صدقه بدهد علاقه دارد، ولى خودش جز صدقۀ واجب، چيزى نمى‌پردازد و به كسى كه روزه بگيرد علاقه‌مند است، ولى او جز روزۀ ماه رمضان روزه‌اى نمى‌گيرد [اين شخص چگونه آدمى است‌؟]. پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: آدمى با كسى است كه دوستش دارد.

[0] محمدی ری‌شهری، محمد، میزان الحکمة، جلد: ۲، صفحه: ۴۶۶، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحديث. سازمان چاپ و نشر، قم - ایران، 1389 ه.ش.